تزریق چربی

تزریق چربی

با وجود سابقه طولانی در استفاده بالینی و تکامل تکنیک های تزریق چربی ، هیچ اجماعی در مورد بهترین تکنیک و ماندگاری نتایج وجود ندارد ، با این حال اصول پیوند مجدد چربی مبتنی بر عروق در محل گیرنده بهینه برای افزایش بقای چربی است [16] . از طریق برش پوستی به ابعاد متناسب با قطر کانول ، پیوند چربی در سطح ناحیه آناتومیک تحت تأثیر قرار می گیرد. تصور می شود که کانول های کوچک اندازه گیری باعث کاهش تروما در محل گیرنده می شوند ، بنابراین خطرات خونریزی ، تشکیل هماتوم و انتشار اکسیژن پیوند ضعیف را کاهش می دهند [16]. از آنجا که تجدید عروق در حاشیه شروع می شود ، زمان ایسکمیک در مرکز پیوند طولانی تر است [34]. بنابراین ، تزریق مجدد چربی در چندین جلسه با حجم کوچک بیش از یک تزریق منفرد ترجیح می یابد [34]. معمولاً ، از طریق سایتهای دسترسی چندگانه ، چندین تونل روی درج ایجاد می شود ، اما چربی فقط در هنگام برداشتن کانول در یک الگوی "حراج" تزریق می شود [16]. پیوندهای چربی در بخشهای کوچکی توزیع می شوند و برای جلوگیری از فشار بیش از حد بینابینی در محل گیرنده و ازدحام بیش از حد چربی های پیوند شده ، در اعماق مختلف در بافت نرم قرار می گیرند. مطالعات انجام شده در مورد نگهداری از چربی پیوند نشان داده است که نواحی متحرک صورت مانند گلابلا و لبها نسبت به مناطق کم تحرک مانند مناطق مالار و لبه های جانبی از نظر اصلاح کمتر عمل می کنند. با توجه به اندازه کانول ، چندین نویسنده برای تزریق چربی از کانول های مختلف کالیبر استفاده می کنند و ماهیت سایت گیرنده تعیین کننده اصلی در انتخاب اندازه کانول است. Ozsoy و همکاران. [21] در صورت نفوذ به کانولا به قطر حداقل 2.5 میلی متر ، نشاط بیشتری از بافت چربی مشاهده کرد. با این حال ، Erdim و همکاران. [23] تفاوت معنی داری در زنده ماندن سلولی با سنج سوزن متفاوت مشاهده نشد.